روز دخـــتـــر گرامی باد
حضرت فاطمه معصومه سلام‌الله‌علیها در سال ۱۷۳ هجری در مدینه دیده به جهان گشود و در خانه‌ای بزرگ شد که پدری چون امام کاظم علیه‌السّلام و برادری چون حضرت رضا علیه‌السّلام در آن می‌زیست.
نام مادر آن حضرت را «خیزران»، یا «نجمه» یا «اروی» گفته‌اند که بانویی لایق و پاک و با ایمان بود و چون حضرت رضا علیه‌السّلام را به دنیا آورد، به لقب «طاهره» آراسته شد.
حضرت فاطمه معصومه سلام‌الله‌علیها در دامان ایمان و پاکی رشد کرد و در چشمه عفاف و عصمت و علم و حکمت به طهارت روح و جان رسید. نسب و تبارش؛ نبوی، فاطمی و علوی بود. جدّ او از طرف مادر از نسل امام حسن مجتبی علیه‌السّلام و از طرف پدر از نسل امام حسین علیه‌السّلام بود. از این رو در زیارت‌نامه‌اش خطاب به او گفته می‌شود: «السلام علیکِ یا بنتَ الحسنِ و الحسین».
عبادت و ادب، شاخ و برگ روییده بر آن «سرو پاک دامنی» بود. ویژگی‌های روحی و خصایص فردی و خُلق و خوی والایش سبب شده بود که او را کریمه خاندان رسالت بنامند و با این لقب در زبان عالمان و فقیهان شیعه از او یاد می‌شود. لقبی که از میان بانوان اهل بیت تنها مخصوص او بود.
لقب‌های دیگر او هر کدام گویای فضایل اوست؛ همچون: «محدّثه»، «عابده»، «مِقدامه» و «معصومه». این القاب پاک، یادآور حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها است که حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها هم شرافت و نجابت را از آن بانو به ارث برده است.
- ۹۷/۰۴/۲۴