دیده‌بانی در سال ۱۳۶۴
آموزش در جنگ
رفتن به آموزش و طی کردن دوره تخصصی دیده‌بانی در مرکز توپخانه اصفهان، اعتباری به کار دیده‌بانی می‌داد و کلاس دیده‌بانی را بالا می‌برد. من تازه وارد دیده‌بانی شده بودم که به مسئول واحد دیده‌بانی توپخانه، سیدعلی‌اصغر صائمین ابلاغ شد که یکی از دیده‌بان‌ها را برای آموزش به اصفهان اعزام کند.
سیدعلی‌اصغر دست روی هر کسی می‌گذاشت، طرف با بی میلی، می‌گفت: «نمی‌روم»، همه رو گرداندند و قرعه به نام من بیچاره خورد. نیامدن بچه‌ها و بی اعتنایی به آموزش در پشت جبهه فقط و فقط به خاطر دور نشدن از محیط با صفای جبهه بود. وگرنه هر کسی می‌دانست که مرکز تخصصی اصفهان، سطح مهارت فنی بچه‌ها را تا چه حد بالا می‌برد.
دوره دو ماهه آموزش تخصصی دیده‌بانی در اصفهان زیر نظر فرمانده آموزشگاه شفیع‌زاده، به نحو قابل قبولی گذشت. و من هم باد به غب‌غب انداختم که این دوره را با نمره عالی و دریافت گواهی پایان دوره گذرانده‌ام و یک دیده‌بان فنی شده‌ام. به منطقه برگشتم و کنار همان بچه‌هایی قرار گرفتم که دیده‌بانی را به شکل تجربی در پشت خاکریز آموخته بودند. وقتی خودم را در کفه قیاس با آنها قرار دادم دیدم تک‌تک آنها بهتر از منِ آموزش دیده، گلوله توپ را هدایت می‌کنند و این اثر کار عملی همراه با اخلاص و سختکوشی بچه‌ها بود.
شناسنامه خاطره
راوی: محمدجواد سیفی، دیده‌بان گردان توپخانه لشگر ۳۲ انصارالحسین علیه‌السلام
مکان و زمان وقوع خاطره: استان اصفهان، شهر اصفهان، مرکز آموزشی تخصصی و جبهه‌های جنوب، ۱۳۶۴
مکان و زمان بیان خاطره: همدان، باغ موزه دفاع مقدس، ۱۳۹۳/۰۸/۰۸
کتاب----------------------------------------------
بچه‌های مَمّدگِره، صفحات ۱۹۸ و ۱۹۹
برادر محمدجواد سیفی و جانباز شهید علی خوش‌لفظ
- ۹۶/۱۱/۲۲